ΚΛΕΙΔΟΘΗΚΕΣ ΑΠΟ ΠΑΛΙΟ ΜΕΙΓΜΑ ΡΗΤΙΝΩΝ ΑΙΓΥΠΤΟΥ

Η τεχνητή ρητίνη είναι ένας συνδυασμός (μείγμα) από διάφορες τεχνητές ρητίνες. Αυτές παράγονται χημικά (τεχνητά) σε εργαστήρια και είναι πολυεστερικές. Με τη βοήθεια αυτών των τεχνητών πολυεστερικών ρητινών μπορούμε να μιμηθούμε – σε ένα ποσοστό 80% - την πιο σημαντική φυσική ρητίνη, το κεχριμπάρι, το υλικό από το οποίο έχουν κατασκευαστεί τα καλύτερα κομπολόγια όλων των εποχών. Για να γίνουμε πιο σαφείς, εάν πάρουμε μια χάντρα από κεχριμπάρι και μιμηθούμε το σχήμα, το χρώμα και το βάρος της σ’ένα εργαστήριο, θα χρειαστεί μεγάλη προσοχή από κάποιον για να δει τη διαφορά ανάμεσα στην τεχνητή (πολυεστερική) και τη φυσική ρητίνη (κεχριμπάρι). Τα κομπολόγια από τεχνητή ρητίνη είναι πολύ υψηλής ποιότητας και επ’ουδενί δεν μπορούν να χαρακτηριστούν πλαστικά. Οι ίδιοι οι παππούδες μας έπαιζαν με αυτά. Φυσικά, ο πολυεστέρας της εποχής των παππούδων μας ήταν ένα υλικό που ονομαζόταν "βακελίτης" το οποίο δεν υπάρχει σε ευρεία χρήση σήμερα. Ο βακελίτης κατασκευάστηκε επίσης σε εργαστήρια με την ανάμειξη τέτοιων τεχνητών υλικών(ρητινών).


Συναντάμε τις πρώτες τεχνητές πολυεστερικές ρητίνες αρκετά παλιά. Στην Τουρκία, αυτά τα κομπολόγια ονομάζονταν "Καταλίν". Άρχισαν να φτιάχνονται στα 1880 και παράγονται μέχρι σήμερα. Στην Περσία (Ιράν) άρχισαν να κατασκευάζονται την ίδια εποχή, κατασκευάζονται ακόμα και σήμερα και ονομάζονται "Σούντουρους". Στην Αίγυπτο τη δεκαετία του 1960 κατασκευάστηκαν κάποια μείγματα τεχνητών ρητινών που ονομάστηκαν “παλιό μείγμα Αιγύπτου”. Στην Ελλάδα ονομάζονται "ειδική τεχνητή ρητίνη" ή "παλιό μείγμα Ελληνικό" και δυστυχώς υπάρχουν ελάχιστοι τέτοιοι τεχνίτες πια.